در ايتاليا بحث روز به انتقام‌كشي زلاتان از انريكه به عنوان يكي از اساطير باشگاه بارسلونا اختصاص دارد و در انگلستان، رسانه‌ها با آب و تاب از هنرنمايي بي‌بديل رابين فان‌پرسي در استمفوردبريج سخن مي‌گويند، ما اما اينجا مجبوريم راجع به شنيع‌ترين رفتارهاي انساني حرف بزنيم؛ كارهايي كه حتي رخ دادن‌شان در خيابان‌هاي پست‌ترين محلات شهر هم توجيهي ندارد، ولي در فضاي فوتبال ايران، توسط ستارگاني سرشناس و مقابل چشم ميليون‌ها بيننده تلويزيوني به وقوع مي‌پيوندند و موجي از حيرت و شگفتي را همراه مي‌آورند. فوتبال كريه و چندش‌آور ايران، تا همين چند صباح قبل درگير ماجراي قضاي حاجت دو تن از بازيكنان ليگ برتري‌اش در كنار زمين بود و حالا، سوژه‌اي زشت‌تر از گرد راه رسيده است. كسي مي‌داند فردا در اين ساختار بيمار و بدقيافه، راجع به چه شاهكار جديدي بايد حرف بزنيم و ابعاد كدام فاجعه ديگري را واكاوي كنيم؟
2- در پرسپوليس چه مي‌گذرد؟ اين بايد جدي‌ترين سوال روز فوتبال ايران باشد. پس از داستان‌هاي عجيبي مثل درگيري بر سر سالاد و آب‌جوش و شوت كردن بطري‌ها توسط اولادي و خيلي از مشاجرات قبيح ديگر در پرسپوليس اين فصل، حالا ماجراي شادي‌هاي بعد از گل بازي با داماش پيش آمده و جالب اينكه فضاي رختكن سرخپوشان بعد از پايان اين مسابقه نيز چنان غيرمتعارف بوده كه محمود خوردبين مانع از حضور امير عابديني در اين محوطه و احوالپرسي او با بازيكنان شده است! آيا اين بازيكنان، «مسوول» ندارند؟ آيا اين همان پرسپوليسي است كه حبيب كاشاني «معلم» آن را بست و فعلا اداره‌اش برعهده محمد رويانيان «نظامي» قرار گرفته؟ و آيا اين همان تيمي است كه سرمربي‌اش بي‌وقفه بر طبل اخلاق‌مداري مي‌كوبد و پس از كسب هر پيروزي، راه شهر مشهد را در پيش مي‌گيرد؟
3- آنچه مدافعان پرسپوليس در رشت بر سر هم آوردند، يك سلسله حركات زننده و شرم‌آور به حساب مي‌آيد كه البته پيش از اين در تاريخ اين باشگاه از سوي يك ستاره ديگر نيز تكرار شده بود. ماجراي اتفاقي كه در دهه شصت بين مجتبي محرمي و احمدرضا عابدزاده رخ داد، سال‌هاست كه به يكي از ستون‌هاي كليدي تاريخ شفاهي فوتبال ايران تبديل شده و سينه به سينه بين اهالي اين حوزه روايت مي‌شود. با اين وجود، وقتي چندي پيش عادل فردوسي‌پور محرمي را به برنامه‌اش دعوت كرد، بحث آن شرط‌بندي معروف دوباره داغ شد و خيلي‌ها راجع به اين موضوع حرف زدند. حالا به نظر مي‌رسد احياي اين خاطره قديمي، نقش قابل توجهي در الگوبرداري مدافعان امروز پرسپوليس از ستاره سابق اين باشگاه داشته است. امثال محمد نصرتي و شيث رضايي در حالي چنين رفتاري را از شماره 8 اسبق قرمزها تقليد مي‌كنند كه به نظر مي‌رسد شخصيت حرفه‌اي بازيكني نظير مجتبي محرمي، داراي وجوه متنوع بسيار ارزشمند و مهم‌تري بوده كه از توجه اين دوستان پنهان مانده است. كاش آقايان به جاي اين قبيل رفتارهاي مبتذل، كمي در مهارت‌هاي فني محرمي دقت مي‌كردند و حداقل كلاس بازي‌شان را بالاتر مي‌بردند. مدافعي مثل محمد نصرتي، اگر كمي دقيق‌تر به كاراكتر مجتبي محرمي نگاه مي‌كرد، مي‌توانست اندكي از تعصب مثال‌زدني و شرافتمندانه او را به عاريه بگيرد. در اين صورت، ابتداي فصل و هنگام عقد قرارداد داخلي با استقلالي‌ها، ادعا نمي‌كرد «آدم كه با يك سال بازي در پرسپوليس، پرسپوليسي نمي‌شود!»
4- جامعه رسانه‌اي ايران سال‌هاست كه يك سوژه عامي بسيار عجيب دارد. مردي كه از او در اين فضا با عنوان «آقا دوربيني» ياد مي‌شود، تبحر خاصي در پيدا كردن دوربين‌هاي پخش زنده دارد و هركجا مراسمي برقرار باشد كه مورد پوشش تصويري قرار بگيرد، او خودش را به آنجا مي‌رساند و در قاب فيلمبرداران قرار مي‌گيرد تا تصويرش از تلويزيون پخش شود. آقا دوربيني كه به خاطر اصرارش به ادامه اين كار، حتي از همسرش نيز جدا شد، تا به حال مزد تلاشش را با بارها روي آنتن رفتن در حاشيه گزارش‌هاي خبري تلويزيون ايران گرفته است. با اين مقدمه، بايد افسوس خورد به حال بازيكناني كه با تجربه ده‌ها بازي ملي و صدها مسابقه پخش زنده، هنوز به اندازه «آقا دوربيني» هم با زاويه دوربين آشنا نيستند و آنقدر بهره هوشي ندارند كه بدانند رفتارهاي حيرت‌انگيزشان تنها چند ثانيه بعد از به ثمر رسيدن گل، در معرض ديد ميليون‌ها ايراني قرار دارد.
نویسنده: رسول بهروش
نظرات شما عزیزان:
|
منوي اصلي
تبادل
لینک هوشمند
ورود
اعضا:
خبرنامه وب سایت:
نويسنده: 
